Onlangs hebben we schilder Adam Lupton ingehaald, een nieuwe import in de culturele scene van Berlijn uit NYC. De unieke aanpak van Adam is enigszins een wisselwerking tussen schilderen, printmaken en ambacht - daarom is het bijzonder hartverscheurend dat je nu zijn werken door een scherm bekijkt. De persoonlijke kijkervaring biedt een heerlijke reis van texturen, processen en stijlen in hetzelfde canvas dat pixels gewoon geen recht doen. Vorige maand brachten we een bezoek aan Adam's Moabit Studio en leerden we van de kunstenaar zelf over de evolutie van zijn praktijk, het verhaal van zijn kleurenpalet en zijn introspectieve onderwerp.
Adam heeft een opmerkelijk gedefinieerde stijl. Ik was eerst nieuwsgierig naar waar dit vandaan kwam.
“Ik kan een heel luie schilder zijn. Ik bleef repetitieve delen van schilderijen tegenkomen waar ik dacht: "Ik wil niet elke boom schilderen ... dus wat als ik ze gewoon stem met een aardappelstempel?" Zoals we deden als kinderen in de kleuterschool. Dus ik kocht een aardappel en gesneden erin en maakte deze boomstempel ... Ik heb hem gestempeld en ik vond de esthetiek erg leuk. Het bracht me terug naar mijn MFA waar ik monotype printmaking deed - je schildert een bord, legt het onder de pers en trekt het van de andere kant. Dingen komen niet precies uit hoe je zou plannen - er is altijd een kans element. "
"Dat is waar ik voor het eerst begon met het maken van printmaking en monotyping, en ongeveer twee jaar geleden nam dat mee naar deze overdrachtsschilderijen. Het begint zich nu op hun gemak te voelen; Alsof ik een beter begrip heb van de offerte-ondermijn ‘taal’ van wat ik zeg of wat ik doe. "
“Ik begon te experimenteren met het overbrengen van hele schilderijen, en het groeide gewoon in deze structuur die ik nu heb. Leuk vinden, dit Deel wordt gestempeld dit manier en ik kan gebruiken deze stempelt in dit manier. Het was een soort van het ontwikkelen van dit idee van verschillende soorten verftoepassingen met ambacht en printmaking. ”
Het kleurenpalet is zeer beperkt en specifiek. Ik wilde weten wat het verhaal hier was.
“Jaren eerder vertelden mensen me dat mijn kleurenpalet overal kan zijn - zoals echt felle kleuren in één schilderij en gedempte kleuren in andere schilderijen. En dus zei ik tegen mezelf als 'OK, laten we jezelf gewoon beperken'. Ik ben iemand die ook echt van grenzen houdt. Ik hou van monochrome schilderijen en bereik van zeer kleine waarde schilderijen. ”
"En dus was er dit roodblauwe palet dat ik in een paar schilderijen had gebruikt en ik heb er echt van genoten-dus het begon daar net, en ik heb geen behoefte gevoeld om er buiten te duwen. Ik denk dat het me in staat stelt om de grenzen te verleggen van wat deze twee kleuren kunnen doen en werkt goed met wat ik probeer over te brengen. "
Wat Zijn Probeert u over te brengen? Ik vroeg me af.
“Het werk behandelt veel met mijn angst en mijn OCS. Het palet begon een beetje formeler, maar het is een beetje gegroeid in deze emotionele tweedeling van kleuren; Deze warme kou, dit soort dood en de heftigheid van angst. Het is dus ontwikkeld tot deze emotionele tegenpunten op elkaar. Het hebben van alleen deze twee kleuren creëert het niveau van wrijving dat ik in mijn angst voel en probeer dan de schilderijen over te brengen. ”
“De postzegels en transfers zijn erg groot in deze angst, OCD -idee van herhaling. Het is hetzelfde dat steeds opnieuw wordt gedrukt; Zoals dezelfde gedachte die steeds weer opkomt. '
“Textuur en patroon zijn ook een groot deel van het werk. Ik neem wallpaper en schilder erop en druk het behang af. En de kleding [in de schilderijen] zal eigenlijk afkomstig zijn van delen van truien die een patroon hebben waarover ik zal afdrukken. Dus het gebruikt deze real-world materialen en brengt ze in het schilderij, zodat alles wordt gemedieerd tussen de echte wereld en de schilderwereld-net zoals mijn realiteit wordt gemedieerd door de OCD. "
Ik vroeg me af of de artistieke verkenning van zijn psychologische spanningen nuttig is om hen in het reine te komen.
"Ik denk niet dat er iets te cathartischs voor me is. Misschien maakt het de OCS erger, wie weet het? Ik bedoel, ik krijg niet noodzakelijk verlichting van waar deze schilderijen het over hebben, maar het tegenovergestelde is ook waar - als ik niet schilder, voel ik me angstiger. "
Een consistentie in het werk van Adam lijkt een eenzame figuur in zijn composities te zijn. Ik was benieuwd hoe hij dit figuur zou identificeren.
“Versies van mezelf. Veel van het werk is duidelijk persoonlijk en komt uit mijn OCS of wat er gebeurt in mijn leven of herinneringen, dus er is geen manier om daaraan te ontsnappen. Maar ik ben ik niet. Het zijn delen van mij, denk ik. Gewoon ver genoeg waar ik niet zoals 'oh, dit ben ik precies', maar niet zo ver weg dat ik van 'oh, dit is een volledig andere persoon'. '
Ik vroeg of de scènes waren voorgesteld, of echte, herinnerde momenten.
"Ze zijn allebei. Er is een citaat van George Toocker ... ‘Ik ben na het schilderen van de realiteit die zo hard op de geest is onder de indruk dat het terugkeert als een droom, maar ik ben niet na het schilderen van dromen als zodanig of fantasie’. Dus ja, het zijn allemaal echte momenten, maar het zijn allemaal mentale ontsnappingen. Zoiets als hoe je geest een scenario kan nemen en er gewoon mee weg kan rennen. Het is een echt scenario, maar het is ook niet echt. "
Adam dacht vervolgens na over de evolutie van zijn praktijk en waar hij nu naartoe gaat.
“Terugkijkend is het allemaal logisch. Ik kan zien hoe alles heeft geleid tot waar ik nu ben. Deze serie is veel kalmer en poëtischer. Destijds had ik niet kunnen weten dat ik dit over een paar jaar zou doen, dus ik heb geen idee waar het naartoe gaat, maar als ik er eenmaal ben, weet ik zeker dat ik zal zijn ' Oh ja, dat was duidelijk '. Ik zal hopelijk uitbreiden en groeien, en ik wil meer experimenteren en ideeën vinden over wat er kan worden gedaan, ik weet gewoon niet hoe ik het daar moet maken. Maar op dit moment ben ik hier echt blij mee. "
Bedankt aan Adam. U kunt zijn links hieronder vinden.
Instagram -- Galerie Russi Klenner
Woorden door Ewan Waddell.
Gefotografeerd door Ewan Waddell.
