Terwijl de zon onderging en een nieuwsgierige muis tussen onze voeten was, zaten we voor een heerlijk gesprek met de oprichters van Berlijn's Tibet Film Festival, Luisa en Tara.
Als muizen het konden horen, zou deze hebben gehoord van de fascinerende reis die leidde tot het oprichten van het festival; Een reis van het ontsteken van een platform om Tibetaanse kunst en film te verheffen, op zijn beurt om een cultuur te behouden die vaak door de politiek wordt overschaduwd. Het paar verlichtte ons in de unieke staat van de Tibetaanse cinema, de complexiteit van het voeden van een culturele identiteit in ballingschap, en zowel de moeilijkheden maar ook beloningen van het creëren van hun platform met zulke beperkte materiële ondersteuning.
Tickets zijn al te koop voor 2023 (!) Die plaatsvinden op 29 en 30 september.
(We waren blij om te horen dat de locatie van dit jaar slechts een steenworp afstand is van de Hundhund -studio bij Sinema transtopia! [Tegenover bruiloft S-Bahn]).
Ik vroeg me af hoe ze besloten om het filmfestival te starten.
Tara: Maar er is ook een groot gevaar dat er erg statisch is in de artistieke uitdrukking. Het gevaar bestaat om de verbinding te verliezen met wat er gaande is in het thuisland, waar, hoewel er onderdrukking is en het bezet is, dingen nog steeds vorderen en zich ontwikkelen onder de bezetting. Omdat er nieuwe manieren zijn om levenservaringen uit te drukken en kunst te produceren die ook moeten worden erkend.
Tara: Ook ben je als jongere geïnteresseerd in minder traditionele manieren van expressie, en je bent geïnteresseerd in hoe andere jonge mensen leven en hoe ze zich uiten. Maar het is echt moeilijk, want er zijn maar een paar kanalen of platforms waar je kunt zien modern Tibetaanse uitingen van kunst.
Luisa: We dachten dat het leuk zou zijn om zo'n bijeenkomst voor de Tibetaanse gemeenschap te hebben, maar ook andere groepen mensen op te nemen. Het is een open ruimte, maar het is nog steeds iets dat de Tibetaanse gemeenschap kan gebruiken om iets van zichzelf te laten zien en waar ze trots op kunnen zijn.
Luisa legde verder uit hoe het het werk was van de late Tibetaanse film Visionary Pema Tseden die Tara en zichzelf beïnvloedde om film te kiezen als hun primaire expressieve medium om te verheffen.
Luisa: Door materiaal te lezen en een film te bekijken van Pema Tseden, waren we allebei geïnteresseerd in de Tibetaanse cinema. Hij was echt een pionier in de Tibetaanse cinema die net een paar maanden geleden stierf. Hij maakte de eerste speelfilm met een cast en Tibetaanse taal met alleen Tibetaans, en dus was hij echt een geweldig figuur. We zagen een film van hem en ontdekten dat er sinds 2009 een Tibet Film Festival in Zürich was geweest. Dus stuurden we ze een e -mail waarin stond dat we Tibetaanse cinema naar Berlijn willen brengen, en later organiseerden we het eerste Tibet Film Festival Berlijn in 2020 .
Luisa: De geschiedenis van het Zürich -festival is een politiek verhaal. Het werd opgericht omdat de filmmaker Dhondup Wangchen Ging naar Tibetaanse dorpen en vroeg mensen naar hun mening over de Olympische Spelen van 2008 in China, en hij werd gevangengezet en in feite gemarteld, precies daarvoor. Maar de beelden werden vervolgens naar Zürich gesmokkeld, en de Tibetaanse gemeenschap daar richtte een non-profit op om de film uit het materiaal te produceren, en nadat ze het voor het eerst hadden laten zien, dachten ze 'laten we andere Tibetaanse films vinden en laten we ze laten zien' . En zo werd het Zürich -festival opgericht. Tegenwoordig hebben ze locaties in Dharamsala, Londen, en nu in Berlijn met Tara en I.
Ik vroeg me af hoe het was om een filmfestival te starten met zo'n klein team.
Luisa: Dit jaar is de derde in Berlijn, maar de eerste was echt geweldig. We hebben veel geprofiteerd. Maar we waren zo gestrest. Tibetanen uit heel Duitsland kwamen, en toen hadden we vorig jaar ook enkele Tibetanen uit Amsterdam die kwamen. Dit was echt geweldig, omdat ze ook zeiden dat ze volgend jaar hun vrienden zullen meenemen, dus er is hopelijk meer.
Tara: We hebben veel steun van de gemeenschap gehad. Mijn vader sprak op het paneel, twee jongens maakten traditionele muziek voordat de films begonnen te spelen en sommige mensen uit de gemeenschap maakten Momos en thee - traditionele Tibetaanse knoedels en chai.
Luisa: We dachten dat het zo'n slechte ervaring moest zijn geweest voor iedereen die kwam, omdat we zo gestrest waren - maar iedereen zei dat het geweldig was en dat ze niet eens een van de worstelingen opmerkten. Ze leken gewoon heel blij. En dus, nadat we al deze complimenten op de eerste hadden gekregen, hebben we een non-profit opgericht, omdat we dachten dat, voor financiering, het beter is om een officiële non-profit te hebben.
Vervolgens hebben we het onderwerp financiering en ondersteuning aangeraakt, en ik was verrast om de moeilijkheden te leren die ze hebben gehad bij het verkrijgen van materiële ondersteuning.
Tara: We hebben de eerste gedaan met nee financiering. En we hebben nog steeds geen sponsors gehad. Ik denk dat een reden is dat Tibet een zeer politiek onderwerp is.
Luisa: Sommige [potentiële sponsors] hebben echt gezegd 'nee dit is te politiek voor mij'.
Tara: Maar het is niet alsof we "gratis" Tibet Film Festival worden genoemd. Het gaat over Tibetaans kunst.
Als afscheidsvraag was ik vandaag nieuwsgierig om te horen over de staat Tibetaanse cinema.
Luisa: Tibetaanse cinema wordt gemaakt door Tibetanen die in diasporische contexten over de hele wereld leven, dus welke films ze produceren, worden gevormd door hun Tibetaanse identiteit, maar ook de diasporische context waarin ze opgroeien. En dus is Tibetaanse cinema erg meervoudig ... vorig jaar We hebben onze eerste korte filmcompetitie vertoond, die een grote lens gaf in hoe meervoud de filmische uitingen van Tibetanen kunnen zijn; Hoe ze allemaal hun eigen filmtalen vinden. We laten ze shorts in te dienen om prijzengeld te kunnen winnen, zodat we de filmmakers kunnen ondersteunen, omdat geld altijd een rol speelt in film; De omstandigheden voor het produceren van een film kunnen heel anders zijn en sommige kunnen worstelingen hebben, zelfs het krijgen van apparatuur.
Tara: Dat is erg belangrijk. Om na te denken over de context. Dus toen we films voor de concurrentie koos, moesten we nadenken over het idee en het creatieve niveau. Omdat je de film van een filmstudent in de VS niet kunt vergelijken met die van een vluchteling in India.
Tharlo (2015) Dir. Pema Tseden.
Tara: Ik denk dat het op de een of andere manier een heel kritisch moment is in de Tibetaanse cinema. Omdat Pema Tseden, die we eerder noemden, de leidende figuur van de Tibetaanse film was - vooral in termen van internationale erkenning. En hij was ook de initiator van een heel netwerk van Tibetaanse filmmakers die de visie hadden om Tibetaanse film in een internationaal discours te brengen. Hij had zijn eigen taal en manier van filmmaken dat je gemakkelijk kunt presenteren op een groot kunstzinnig filmfestival. De opnamen zijn gewoon geweldig. Mooi. En hij gebruikte het landschap van Tibet als onderdeel van de hele compositie. Het was erg verbonden met de nomadische manieren van leven. En het stelde vragen. De juiste vragen, denk ik. Maar hij is onlangs overleden, dus we zullen zien wat er nu gebeurt. Ik denk dat hij een groot erfgoed overlaat aan de Tibetaanse film, dus we zullen zien wie er zal ingrijpen en doorgaan met wat hij heeft vertrokken.
Bedankt aan Tara en Luisa.
Deze jaren Tibet Film Festival Berlijn zal volgende maand (!) Op 29 en 30 september plaatsvinden, op Wedding's Own Sinema transtopia -Net op straat van onze studio :-)
U kunt hier tickets kopen. En je kunt volgen Tff Berlin op Instagram om op de hoogte te blijven van nieuws.
Interview en portretten door Ewan Waddell.
Extra beelden met dank aan TFF Berlijn.
