Een fotografisch kunstenaar, schrijver en danser. Kenny zongWerkconversie met thema's die te zelden worden besproken in reguliere bollen. Het complexe samenspel tussen mannelijkheid, seksualiteit en fetisjisatie, en de unieke spanningen die je behandelt bij het ervaren van deze concepten als een zwarte man - Kenny's artistieke en fotografische stem is een sterke in het belangrijke, voortdurende discours rond deze ideeën.
Waarschijnlijk ongeveer zeven jaar waren Kenny en ik verbonden op Instagram, die elkaars werk op de loer van een digitale afstand op de loer lagen, jaren voordat hij naar Berlijn verhuisde, was een gedachte in een van onze geesten. Zoals het lot echter zou handelen, zijn we onder de zijstraten van Berlijns Moabit afgelopen zomer in het fysieke rijk op elkaar gebeurd. Een paar koffie en gesprekken later vond ik het alleen maar passend dat we Kenny uitnodigen voor de studio om zijn sociaal gerichte artistieke praktijk te bespreken en te delen met onze lezers.
We spraken eerst over de geografisch verspreide opvoeding van Kenny.
“Ik ben geboren in het VK, maar ik verhuisde naar verschillende landen vanwege de carrière van mijn ouders. Ik was een paar jaar in Senegal, Koeweit voor een paar, ik was in Chicago en ging toen naar de universiteit in Frankfurt. En hier zijn we, een paar jaar later ... het was echt fascinerend, maar ik denk dat het nu pas nu ben op een punt waar ik alles in me aan het nemen ben, voel alle ervaringen die ik van die plaatsen heb verzameld En kijk hoe ze me hebben gevormd. '
Hoewel het duidelijk een persoon met verschillende disciplines, lijkt het medium fotografie het verenigende baken van de praktijk voor Kenny te zijn, en dus vroeg ik hem over zijn persoonlijke relatie tot fotografie.
"Het was een evolutie. Hoewel ik zou zeggen dat ik meer een beeldend kunstenaar ben dan alleen een fotograaf ... omdat je begint met een camera, en dan hoe meer ervaringen je uit het leven opduikt, diversifieert je een soort van je mening en word je meer open voor ideeën en niet beperkt tot De elementen van fotografie zelf. Dus ik probeer verschillende genres van kunstenaarschap op te nemen; Architectuur, bioscoop, beweging, dans ... omdat ik een danseres was, die de manier waarop ik mijn foto's neemt, heeft beïnvloed terwijl ik probeer beweging in mijn beelden op te nemen en ze op die manier meer leven te geven. "
Ik was enthousiast om te leren over de geschiedenis van Kenny met dans.
"Vroeger danste ik thuis toen ik een kind was, en toen kwam ik bij verschillende dansscholen ... Ik deed vooral hiphop, maar toen ging ik ook naar verschillende soorten dans zoals salsa en hedendaags."
Wat betekent dans voor jou? Ik heb gevraagd.
“Ik denk dat [Dance] een van de dingen is die me echt gezond hielden tijdens Covid. Het is iets dat ik altijd voor mezelf kan aangetrokken voelen voor een soort therapie. "
Ik vroeg me af hoe anders de pandemie de artistieke praktijk van Kenny heeft beïnvloed.
“Waar ik me in het begin van de pandemie grote zorgen over maakte, was het creëren van werk over intimiteit. Omdat ik net naar Berlijn was verhuisd, was ik een nieuwe persoon die vrienden probeerde te maken, en dus was intimiteit een belangrijk onderdeel van mijn leven. En dat is iets waar we nooit echt over kunnen praten. En dus ben ik erg geïnteresseerd in het creëren van werk over intimiteit en menselijk contact. "
Ik was geïnteresseerd om te vragen naar de invloeden van Kenny; Welke stemmen, afbeeldingen en herinneringen informeren het werk dat hij creëert.
“Persoonlijke ervaringen beïnvloeden hoe ik mijn werk maak; Dingen waar ik als persoon mee te maken heb gehad. Het komt voort uit het proberen om mezelf te vinden als een individu in de samenleving - en als een man - die me heeft geleid tot een soort fotojournalistiek, waar ik daadwerkelijk kan praten over sociale kwesties die mij persoonlijk beïnvloeden - zoals mijn lopende project over mannelijkheid. "
Wat trekt u naar het onderwerp mannelijkheid? Ik vroeg me af.
"Omdat ik op veel plaatsen ben opgegroeid en de perceptie van mannelijkheid op verschillende plaatsen heel anders is. En dat is me altijd gefascineerd omdat ik denk dat mijn soort mannelijkheid niet overeenkomt met de traditionele noties van wat de samenleving verwacht. Zoals een man zijn die geïnteresseerd is in mode ... en dus denk ik dat ik daarom geïnteresseerd raakte in mannelijkheid, en hoe mannen - vooral zwarte mannen - worden afgebeeld. In de mode, maar ook in de media. '
“Als het gaat om de weergave van zwarte mannen in tijdschriften en cultuur, is het vaak dit ongenaakbare type persoon. Iemand die emotieloos is. Getoond door geweld. En er is ook deze fetisjisering van mannelijke zwarte lichamen, wat een probleem is tot op de dag van vandaag waar je zwarte mannen hebt uitgekleed, geobjectiveerd en hyper-geseksualiseerd in tijdschriften, waar geen zacht aspect voor hen is ... Ik denk dat dit erg contraproductief is voor zwarte mannen en De manier waarop de samenleving hen bekijkt, en ik denk dat u daarom merkt dat mensen tot op de dag van vandaag bang zijn voor zwarte mannen. '
"Ik kijk hoe deze perceptie van zwarte mannen de manier waarop ze zichzelf bekijken, heeft veranderd. En ik kijk hoe Hip Hop zelf als een genre zwarte mannen direct en indirect heeft beïnvloed. Van aankleden, gedrag, hoe ze op straat handelen en hoe de wereld zwarte mannen door de lens van het genre waarneemt. ”
“Zwart opgroeien, er zijn bepaalde gespreksonderwerpen die we niet veel in onze cultuur bespreken. En dus kan het veel kosten om op het punt te komen dat je het vertrouwen hebt om daadwerkelijk over deze dingen te spreken. Er is veel moed voor nodig om te zeggen: 'Ik denk niet dat ik de traditionele man ben ... misschien voel ik me aangetrokken tot zowel vrouwen als mannen ... en dan ben je gedwongen om je hele idee van mannelijkheid te heroverwegen, want voorheen, Je denkt dat je een man zou moeten zijn die op een bepaalde manier loopt of op een bepaalde manier een soort eigenschappen of gesprekken vertoont, en dus brengt het je op een zeer complexe plaats ... en voor mij heb ik altijd gekeken naar wat Ik voel me over dergelijke onderwerpen en communiceerde het visueel. '
Ik was benieuwd hoe Kenny dit proces van het visueel communiceren van dingen zou kunnen verwoorden; Van ideeën tot afbeeldingen.
“Om bijvoorbeeld architectuur op te nemen die koud en alleen staat, zoals in een woestijn, om de boodschap over te brengen dat zwarte mannen het gevoel kunnen hebben dat ze in een woestijn zijn als het gaat om deze onderwerpen omdat er geen oase van informatie is voor hen om vast te houden. Deze antwoorden zijn niet direct beschikbaar voor u, vanuit cultureel oogpunt. ”
Een zinvol, minder verhoord onderwerp in het culturele gesprek van vandaag, ik wilde graag horen wat voor soort reacties die Kenny's ontvingen op zijn uitdrukkingen over dit onderwerp.
"Het is verfrissend en verhelderend geweest ... Ik krijg persoonlijk antwoorden voor mezelf, maar dan mag ik die ervaringen ook delen. En soms heb ik mensen die me hebben of e -mail en vertel me hoe het resoneert met hen, wat geweldig is omdat mensen er naar kunnen kijken als 'oh, misschien ben ik niet de enige persoon die hier doorheen gaat' ... op de Tijdens dezelfde tijd geeft het me een bevestiging dat er hier een probleem is en we hebben meer stemmen nodig. ”
Hoe evolueert uw eigen betrokkenheid bij het onderwerp?
"Naarmate ik mezelf meer met het onderwerp betreft, denk ik niet dat ik de uitdrukking" giftige mannelijkheid "langer wil gebruiken. Wat ik denk dat we kunnen doen, is het opnieuw formuleren en in plaats daarvan praten progressieve mannelijkheid. Omdat ik denk dat het veel geïnternaliseerd trauma en maatschappelijke kwesties zijn die een man op een bepaalde manier laten handelen, en ik denk dat we kunnen proberen de wortel te vinden van de kwestie waarom al deze mannen agressief en giftig zijn met hun mannelijkheid, en wij Kan proberen vooruitgang te boeken en samen vooruit te gaan, in plaats van de hele kwestie van deze persoon giftig te noemen. "
"Het is ook belangrijk om te vermelden dat het niet alleen vrouwen zijn die door de #MeToo -beweging zijn gegaan, zoals op grote schaal, mannen werden ook misbruikt en aangevallen op hun werkplekken, wat een ander probleem is omdat mannen er echt niet over kunnen praten."
Als afscheidsvraag wilde ik horen wat Kenny hoopvol maakt over dit lopende gesprek.
“Er zijn meer mensen die naar dit onderwerp mannelijkheid kijken dan voorheen. Meer mensen die naar buiten komen en zeggen: "Oh, dit is mij overkomen" - en we kunnen erover praten. Meer en meer kunnen mannen naar buiten komen en kwetsbaar zijn. Dat is belangrijk voor de jongere generatie, dus ze hebben iemand om zich te verhouden en op te kijken ... zodat ze eerlijk kunnen zijn en zich niet schamen. "
Bedankt aan Kenny. Je kunt hem vinden Instagram.
--
Woorden door Ewan Waddell.
Gefotografeerd door Ewan Waddell & hoffelijkheid van de kunstenaar.
