Nadat we net appartementen hebben verplaatst, stonden onze ogen open voor verse kunstenaars en ontwerpers om ons nieuwe huis te versieren. We waren blij om de levendige uitdrukkingen van schilder tegen te komen Filipp Jenikäe en wilden graag meer over hem leren. We dachten dat onze Stories -serie een passend excuus zou zijn om dit te doen en Filipp was zo vriendelijk om de verhalen te verplichten en de verhalen te delen over waarom hij voor het eerst de borstel, zijn ontwikkeling als kunstenaar en zijn blijvende affiniteit voor basketbal heeft opgepikt.
We spraken als eerste van zijn stijl.
"Het is altijd een beetje evoluerend. Ik begon met veel enorme, abstracte canvas -schilderijen, en nu word ik een beetje kleiner en realistischer en figuratief ... Ik schilder eigenlijk van foto's en maak er dan mijn eigen versie van. Toen ik begon, was het meer freestyle. Ik noemde het sampling. Ik nam elementen van schilderijen van verschillende artiesten die ik leuk vond. Het was behoorlijk effectief. "
“De eerste albumhoes die ik schilderde was van Mos Def. Het was vanaf 1998 toen ik 11 jaar oud was. Ik was een grote fan van dit album ... en toen probeerde ik gewoon meer covers te vinden die ik kon schilderen, en ik kwam Tyler, de maker, en toen vroeg een vriend van mij of ik het albumhoes van Frank Ocean kon doen Voor hem, dus ik deed dat. En dan Wonder Skepta en Stevie Wonder onlangs. "
Ik was geïnteresseerd om te leren hoe Filipp als kunstenaar in dit leven was gevallen, maar was toen verrast om te horen dat hij de afgelopen jaren alleen maar serieus had opgepikt.
“Ik wilde een David Hockney -print kopen voor mijn woonkamer. Het motief was bomen, maar ik wilde iets groters. En het was als 500 euro en ik had zoiets van man, dat is teveel geld. Dus ik kocht canvas en borstels en begon mezelf te schilderen en ik heb er echt van genoten. ”
“Destijds speelde ik veel basketbal. Veel straatbal, dus niet zozeer georganiseerd basketbal. En ik denk dat dat lang mijn creatieve output was - omdat het behoorlijk creatief is. Maar ik speelde veel, dus ik heb altijd blessures gehad, en dus was het dit soort sporten dat je hebt waar je het gevoel hebt dat je langzamer en erger en minder atletisch wordt, en ik had zoiets van wat ik ga doen? Dus toen was ik van het schilderen cool. Dus ik begon het gewoon veel te doen, en het was erg leuk voor mij. "
Speel je nog steeds basketbal? Ik heb gevraagd.
"Ja. Eigenlijk deed ik dat voor het eerst sinds lange tijd voor het eerst en het voelde goed. Ik had niet zoveel pijn. Dus ja - ik ga het snel weer doen. "
Ik vroeg me af of er cijfers waren in de basketbalwereld die een bijzondere betekenis voor hem hadden.
“Goede vraag ... toen ik jonger was, zoals in 1997, was het Allen Iverson - rookie van het jaar. Alleen omdat hij niet zo groot was - alleen als 183. En hij was heel snel en een zeer goede balhandler. En hij bracht ook dit soort modecultuur naar de NBA. Normaal gesproken kregen mensen die in de NBA waren opgesteld, te horen om een pak te dragen en goed te handelen, maar dat deed hij niet. Hij bleef gewoon zichzelf, met zijn cornrows, en droeg gewoon de kleren die hij leuk vond. '
We gingen verder met het praten over hoe hij de professionele kant van zijn artistieke leven heeft genavigeerd en hoe mensen zijn werk vonden.
“Verkopen met een galerij opent de poorten voor andere klantensecties - maar u hebt niet noodzakelijk een galerij nodig. Je kunt gewoon uitgaan en [het werk] laten zien aan mensen op Instagram. Ik verkoop prints via Instagram en het is leuk om die directe verbinding te hebben. Het is geweldig. Net als dit interview is bijvoorbeeld vanwege Instagram. En ik had deze samenwerking met Adidas, waar ik basketbalschilderijen deed voor een goed doel dat damesbasketbal in Duitsland bevorderde - en dit was ook vanwege Instagram. "
“Dan op een ander niveau krijgt u onmiddellijke feedback. Zeg als je onzeker bent als er iets goeds is, dan is het leuk soms dat mensen commentaar kunnen geven en je kunnen opvrolijken of laten zien dat ze een stuk werk houden waar je je onzeker over voelde. "
Ik vroeg Filipp over hoe hij erin slaagde geïnspireerd te blijven te midden van de greep van de verschillende lockdowns.
“Het leek meer op dat ik inspiratie kreeg uit boeken en internet. Niet zozeer galerijen. Het was gewoon anders. Galerijen zijn een andere ervaring. Je krijgt de grootte, de vouw, de afmetingen, de compositie ... een foto van een schilderij ziet er gewoon anders uit dan het originele schilderij. Maar tijdens de pandemie was het meer dat je net inspiratie kreeg van deze foto's ”
Ik was nieuwsgierig naar de ontwikkeling van de praktijk van Filipp.
“In het begin was het gewoon vallen en opstaan. Maar nu wordt het een beetje slimmer. Ik heb nu veel geverfd, dus ik weet wat niet gaat werken. Ik ben meer ervaren en dus denk ik minder experimenteel. Maar op een positieve manier. Ik verspil niet zoveel tijd en ik ben gelukkiger over de resultaten. Het is een beetje meer gepland en een beetje slimmer - maar nog steeds intuïtief. "
“Je hebt altijd deze ideeën over schilderijen. Ideeën over wat je zou kunnen schilderen. Het is interessant om erachter te komen wat je in de toekomst kunt schilderen. Alsof je begint met een schilderij en je weet niet echt hoe het zal eindigen en of het het resultaat wordt dat je had verwacht. Dat is altijd heel interessant. "
Bedankt aan Filipp. Je kunt hem vinden Instagram.
