Je zou kunnen zeggen dat Hund Hund in de ban is van Yu Baihaar artistieke intellect. We werden fans zodra Yerko van ons studioteam ons introduceerde - en uiteindelijk heb ik zelfs met haar samengewerkt aan een dansfilm een paar weken later. Zwevend tussen performance, beeldende kunst en academisch onderzoek, verkent Yu een scala aan onderwerpen, van ecologie tot feminisme tot kapitalistische cultuur. Maar natuurlijk omvat Yu's gevarieerde praktijk veel meer dan in een zin past - dus het was een no-brainer om haar te ontmoeten voor onze serie Stories. Nadat we ons realiseerden dat ons ontmoetingscafé gesloten was vanwege de vondst van een bom uit de Eerste Wereldoorlog in Wedding, zochten we onze toevlucht in de studio met een Baldon koffie voor een gesprek over Yu's ontwikkeling als danseres, haar artistieke proces en haar nieuwste bewegingsonderzoeksproject, WACHTKAMER.
Ik was benieuwd hoe Yu oorspronkelijk haar affiniteit met beweging ontdekte - maar ook wat haar ertoe bracht om naast performance en dans zo'n verscheidenheid aan disciplines te verkennen.
"Dans kwam eerst. Ik begon met ballet toen ik vier jaar oud was, en op een gegeven moment zei mijn lerares tegen mijn moeder dat ze me naar een balletacademie moest brengen - maar zoiets heb ik nooit gedaan. Ik wilde geen ballerina worden... Toen ik achttien was besloot ik culturele studies te gaan doen - en toen heb ik een MA gedaan. Het was heel interdisciplinair en ik raakte super geïnteresseerd in nieuwe media en digitale cultuur omdat het ook heel performatief is."
We spraken toen over hoe deze unieke weg naar de bewegingskunsten haar benadering heeft gevormd.
"Ik denk dat ik een andere interpretatie van beweging heb dan wanneer ik naar een dansacademie zou zijn gegaan. Ik denk dat ik alle andere delen van de beeldende kunst zou missen, die ik nu erg waardeer - nu heb ik het gevoel dat ik meer te geven heb aan dans... Maar ik heb eigenlijk het gevoel dat wat ik nu doe meer in de richting van performance kunst gaat."
Ons gesprek ging vervolgens over de aard van het artistieke proces en hoe Yu met het hare omgaat.
"Het is heel open... Het is natuurlijk moeilijk om geen visie te hebben van waar je naartoe wilt, maar met dans en met performance verandert alles onderweg. En voor mij geldt dat ik niet graag werk met het idee dat ik heb dat ik uiteindelijk een productie moet maken. Ik richt me alleen echt op hoe ik daar kom; het proces van hoe ik een stuk performancekunst maak met de dansers of niet-dansers."
Mijn interesse werd gewekt toen Yu het had over werken met niet-dansers.
"Voor dansers die lange tijd klassiek zijn opgeleid — zelfs voor mezelf — is het heel, heel moeilijk om de bewegingspatronen te doorbreken. Het is moeilijk om een nieuwe bewegingstaal te creëren. En als je geen mensen van buiten de dans uitnodigt die niet zijn opgeleid in klassieke dans, dan genereer je geen nieuw bewegingsmateriaal. Dus ik ben altijd geïnteresseerd om te werken met mensen die hun carrière niet als danser zijn begonnen..."
Ik was nieuwsgierig om dieper in de fundamenten van deze bewegingspraktijken te duiken. Ik wilde weten hoe je hedendaagse dans zou kunnen definiëren.
"Naar mijn idee is het erg gelokaliseerd. De hedendaagse dans in Berlijn is heel anders dan in Amsterdam, of in Japan. Het is totaal anders. Hoe het publiek hedendaagse dans conceptualiseert is ook heel verschillend. Je kunt bijna alles hedendaagse dans noemen. Er is nu bijvoorbeeld een choreograaf in een museum die met robots werkt... — zelfs geen menselijk lichaam meer. En het is hedendaagse dans. Dus ik denk dat het zich gewoon heeft uitgebreid naar alle andere kunstdisciplines."
Ik was me bewust van Yu's interdisciplinaire benadering van haar verschillende specialiteiten - maar ik vroeg me ook af of er een specifieke, verenigende rol was waar ze naar terugkeert in haar samenwerkingsprojecten.
"Ik heb het gevoel dat ik vaak in de rol van bewegingsvertaler zit - omdat het meeste van mijn werk voortkomt uit onderzoek met dansers, of met mensen uit verschillende disciplines die me input geven die ik vervolgens kan vertalen naar performancekunst."
We spraken toen over haar persoonlijke stijl van choreografie.
"Als je als choreograaf de studio binnenloopt met al veel materiaal in je hoofd, kan dat heel beperkend zijn voor de dansers. Aan de ene kant vinden ze het misschien prettig om je al het werk te laten doen, maar aan de andere kant past het misschien niet bij hun lichaam. Wat je creëert kan vloeiend zijn in je eigen lichaam, maar als je het door een ander lichaam laat vertalen, is het totaal anders. Dus ik probeer alles heel losjes te houden."
Ik stond te popelen om meer te weten te komen over Yu's aankomende onderzoeksproject: Waiting ROOM. Je kunt de projectverklaring hieronder lezen.
"Waiting ROOM is een procesgericht artistiek onderzoeksproject dat de notie van het Andere onderzoekt aan de hand van de volgende onderwerpen: kapitalisme, feminisme en ecologie. Het doel van het project Waiting ROOM is om de banden tussen kunst en cultuur, economie en democratie te bevorderen door het proces van het maken van een performance. Het is gericht op democratisering, empowerment van individuen en minderheden door middel van onderzoek en productie in de verbinding tussen performance en nieuwe technologieën."
"Ik kom uit de filosofie van ecologische kunst. Kunst maken die heel duurzaam is. Ik hoef geen première te maken en een dansvoorstelling te geven om geld te vragen voor de kaartjes. Dat is niet mijn doel... Mijn doel is om echt samen te werken met de lokale omgeving, de stedelijke omgeving en de mensen die mee willen doen aan het project. Zodat het meer een soort alternatief onderwijssysteem wordt, en wat voor kennis je ook te bieden hebt, we gebruiken het, zodat iedereen iets kan meebrengen om het te ontwikkelen en te zien waar het heengaat."
"Ik ben het project officieel begonnen op 1 oktober 2021 met een interesse om een voorstelling te maken die heel duurzaam is voor de mensen van het project. Want bij voorstellingen raken veel dansers geblesseerd en overwerkt, en al die deadlines zijn meestal heel kort, en dat is echt hoge stress voor iedereen. Ik heb het gevoel dat dit het creatieve proces beperkt en het is ook een erg kapitalistische manier om een voorstelling te maken. Natuurlijk werk ik nog steeds met een deadline, maar ik positioneer dit project echt als meer procesgericht artistiek onderzoek."
"Waiting ROOM is een model van ontmoetingen tussen mensen en een geconstrueerde omgeving. Het is een onderzoek naar de geconcipieerde omgeving in relatie tot de gedeelde bewegingspraktijk. Het is een experimentele zone die is opgezet in een stedelijke ruimte in afwachting van absurditeit. Het biedt een fysieke en conceptuele infrastructuur, een tijdelijke ruimte voor gelijkwaardige ontmoetingen tussen geluid, beeld, bewegingen, mensen en sensoria. Tegelijkertijd opent Waiting ROOM een performatieve ruimte voor de begeleiders en gasten om met elkaar in gesprek te zijn. Waiting Room is geen definitief statement, maar een collectieve manifestatie van gedachten met de intentie om elkaar te inspireren om een andere constellatie van de huidige omgeving te verbeelden."
"We bevinden ons nu in het tijdperk van het Antropoceen — De mens is zo'n grote factor in het milieu. Het is zo absurd dat je zomaar kunt beweren dat dit land van ons is, dit bos van ons is, deze oceaan van ons is. Hoe zijn we zover gekomen om dat te doen? We maken er deel van uit, maar we hebben besloten, nee, we maken er geen deel meer van uit. We hebben besloten dat we macht hebben over alles om ons heen en we verstoren alles... En zo is de Anderheid is deze ecologische manier van denken om een verhaal te creëren waarin de omgeving, niet-menselijke factoren en wij, samenwerken, zodat we in harmonie kunnen leven."
Met dank aan Yu. Je kunt haar links hieronder vinden.
Woorden door Ewan Waddell.
