Deze week verwelkomen we onze eerste acteur in de HUNDHUND Stories serie. Nadat hij als kind ontsnapte aan de oorlog in Joegoslavië, Luka Dimic op in Duitsland en ontdekte zijn identiteit als performer tijdens zijn studie in Berlijn. Dimic werkte vervolgens een aantal jaren in het theater tussen Bern en Wenen voordat hij de sprong waagde naar de film en meespeelde in de onlangs uitgebrachte, bekroonde Eismayer (2022) - een op waarheid gebaseerde film over een queer liefdesverhaal in het Oostenrijkse leger.
Ik had het genoegen om Eismayer op het grote scherm te zien op de openingsavond in Berlijn, voordat ik Luka de volgende dag in onze studio ontmoette voor een verhelderend gesprek over zijn artistieke proces, de nuances van acteren op het toneel versus op het scherm, en de ervaring van het ontmoeten van de levensechte inspiratiebronnen achter de personages.
We beloven dat dit geen reclame is, maar we bevelen de film wel van harte aan :-)
Ik vond het eerst interessant om te horen wanneer Luka voor het eerst in aanraking kwam met het idee van optreden.
"Ik ben heel vroeg begonnen. Wat ik echt geweldig vond, is dat het net is alsof je een verhaal vertelt. En ik ben niet zo goed in het vertellen van een verhaal - ik verlies mezelf altijd omdat ik te veel gedachten heb. Maar als ik een scenario heb, is het zoiets als: 'Oké, dit is het verhaal', en de tekst helpt me om de structuur te vinden. Dus ik heb mijn manier gevonden om verhalen te vertellen."
Vervolgens vertelde hij over zijn relatie met film tijdens zijn jeugdjaren.
"Ik was altijd gefascineerd als we tv of films keken; hoe iedereen stil was en zijn aandacht gaf; hoe het iedereen emotioneel maakte in de kamer; hoe het [hen] aan het huilen maakte. Dat is wat ik er leuk aan vond - mensen bereiken."
"In Kroatië woonden we naast een poppentheater en ik was helemaal gefascineerd. Toen we naar Duitsland kwamen, woonden we in een heel klein dorp en ik sprak geen Duits - dus het was heel moeilijk. Maar mijn ouders kochten een klein [poppen]theater voor me, dus op alle verjaardagsfeestjes zetten mijn ouders alle kinderen in een kamer en trad ik op."
Ik vroeg me af hoe zijn interesse voor films en theater zich ontwikkelde na zijn verhuizing naar Duitsland.
"Ik ben het kwijtgeraakt. Mijn ouders werkten veel, dus mijn broer en ik waren thuis en keken veel rotzooi op tv. Veel onzin. Maar toen verhuisde ik heel vroeg, op mijn zeventiende, en ontmoette wat mensen die naar het theater gingen en [de interesse] begon weer. Toen zag ik een toneelstuk dat heel emotioneel was en ik zei 'Ok, dit wil ik studeren'. Ik wist niet eens dat je acteren kon studeren."
"Ik ging naar Berlijn [om te studeren] en het was eigenlijk de enige school die zowel camera-acteren als toneelacteren deed, want de meeste scholen richtten zich op toneel. Maar nadat ik mijn studie acteren had afgerond, wilde ik de ervaring van theater hebben; om te oefenen en te leren. En ik vond het leuk."
"Ik begon in Wenen en daar was ik twee jaar, daarna ging ik naar Bern in Zwitserland. Maar het probleem met theater is dat als je niet als freelancer werkt, je er altijd maar [bent] tot je contract afloopt. En dan moet je weer verder en verder en verder, en dat wilde ik niet meer - van stad naar stad hoppen. Dus wilde ik een film maken."
"Maar, als je van theater naar films wilt springen is dat heel ingewikkeld - je bent niet bekend dus het is moeilijk om die eerste kans te krijgen; die eerste rol wanneer iemand je vertrouwt. [Eismayer] was echt zo."
Eismayer (2022). Dir. David Wagner. Golden Girls Filmproduktion, Loco Films.
Luka vertelde me vervolgens de essentie van de film.
"Het is een waargebeurd liefdesverhaal tussen een sergeant in het Oostenrijkse leger - [Charles Eismayer gespeeld door Gerhard Liebmann] die homo was maar in de kast zat - en een openlijk homoseksuele soldaat die zich bij het leger aansluit [Mario Falak gespeeld door Luka]. En dan biecht [Eismayer] op dat hij homo is en verlaat hij zijn vrouw. Het gaat dus over dapper zijn om te zijn wie je bent."
"[Eismayer] was al erg beroemd in Oostenrijk omdat hij een erg stoere jongen is en iedereen die naar het leger ging hem kende - maar nu is hij nog beroemder sinds de film. De regisseur ging naar het Oostenrijkse leger en diende niet onder Eismayer, maar hoorde veel verhalen over hem. Toen hij eenmaal in de krant las dat Eismayer met [Mario Falak] trouwde, kwam het idee voor de film."
Eismayer première. Filmfestival van Venetië, 2022. Credit: Alec Michael.
Ik vroeg Luka hoe het was om de echte Mario Falak en Charles Eismayer te ontmoeten.
"In het begin wist ik niet of ik [Mario] wel wilde ontmoeten, want toen ik het script las, had ik een voorstelling van het personage - hoe hij eruit zou moeten zien of zich zou moeten gedragen en wat voor soort man hij is - en ik was bang dat als ik de originele zou ontmoeten, het mijn illusie van het personage zou vernietigen."
"Maar toen nodigden ze ons uit in hun huis in Hongarije en we gingen daar een weekend heen met de andere hoofdrolspeler en de regisseur, en het was eigenlijk heel nuttig om hen te ontmoeten. Het was nuttig om te begrijpen hoe ze communiceren en hoe ze samen zijn. Omdat ze de militaire dingenmaar dan hebben ze ook de andere kant als ze echt menselijk zijn en ze houden van tuinieren en dat soort dingen."
Eismayer (2022). Dir. David Wagner. Golden Girls Filmproduktion, Loco Films.
Daarna spraken we over Luka's voorbereiding op Eismayer. Ik vroeg me af of hij een legertraining had gevolgd.
"We hadden de mogelijkheid om drie weken te gaan. Ik was vijf dagen bij Gerhard en een week later ging ik oefenen - en de laatste week ging ik vijf dagen met alle andere jonge soldaten, zodat we elkaar al konden leren kennen."
Ik was benieuwd of Luka voor deze film al een relatie had met het leger of de dienstplicht.
"Ik ben half Servisch, half Kroatisch en we kwamen na de oorlog als vluchtelingen naar Duitsland, dus ik ging niet naar het [Duitse] leger. Maar ik was altijd bang dat ik naar het Kroatische leger zou moeten en dat ze me zouden vragen waar mijn vader vandaan kwam en dat ik Servisch zou moeten zeggen - dat was een nachtmerrie voor me. Ik was zo blij toen ze zeiden dat Kroaten die in Duitsland wonen niet meer [naar het leger] hoeven. Ik vierde feest."
"Ik keek veel YouTube-video's om te zien hoe soldaten zich gedroegen - want dit was iets totaal onbekends voor mij. Zoals, ik was in Joegoslavië tijdens de oorlog, dus ik ken de soldaten van een andere kant, denk ik, als een gevaar."
"Als je op training bent, heb je niet het gevoel dat er een oorlog kan gebeuren. Alles was leuk, dus ik zag het meer als een spel dan als een serieuze situatie. Maar het trieste is dat je met de oorlog in Oekraïne ziet dat het geen spelletje is."
Ik vroeg me af hoe Luka's toneelachtergrond zijn proces voor Eismayer.
"Op het podium moet je met een luide stem optreden en heel netjes spreken en zo - maar toen ik op de set [van Eismayer] kwam, moest ik alles verminderen. Dit was echt een uitdaging voor mij."
Luka vertelde me vervolgens over de première van de film op het iconische filmfestival van Venetië, waar de film de Grand Prize International Critics Week voor Beste Film won.
"Na de film stond iedereen op en applaudisseerde en zo - Mario en Charles waren zo ontroerd door het publiek dat ze begonnen te huilen."
Ik vroeg me af wat voor personage Mario Falak moest belichamen.
"Hij was een leuk personage. Maar het was ook moeilijk omdat de film het verhaal van Charles Eismayer is, verteld van begin tot eind, en [zijn karakter] ontwikkelt zich, maar het mijne niet. [Mario] komt in het verhaal en hij is openlijk homoseksueel, en het enige probleem dat hij heeft is dat Eismayer niet openlijk homoseksueel wil zijn. Er wordt niet uitgelegd waarom ik naar het leger ga, waarom ik van hem hou, over mijn familie, weet je? Het was dus een uitdaging om een personage te creëren dat niet wordt uitgelegd, maar dat het publiek ziet. zijn verhaal ziet."
Eismayer (2022). Dir. David Wagner. Golden Girls Filmproduktion, Loco Films.
We hadden het toen over de veel langzamere aard van het uitbrengen van films in vergelijking met de directheid van theater.
"Dat is wat ik leuk vind aan het doen van een film. Je hebt de voorbereiding, maar je weet niet wat er gaat gebeuren. als de magie gaat gebeuren. Dan werk je eraan, je laat het achter en een jaar later zie je het proces. Dit is wat ik echt leuk vind. Het is alsof je iets opbouwt en er dan afstand van neemt. Soms is het pijnlijk om naar te kijken omdat ik denk: 'Oh shit, dit had ik anders moeten doen', maar het is ook fijn dat je er niets aan kunt veranderen. Het is er gewoon."
Net als wanneer je eindelijk je afdrukken van een wegwerpcamera terugkrijgt.
"Ja. Precies zo."
Als afscheidsvraag vroeg ik Luka hoe het is om zonder publiek op te treden.
"Ik hou van publiek omdat het je soms zoveel energie geeft. Maar er zijn ook dagen dat ik zie dat iedereen zich verveelt en dan denk ik 'Ok ik ga snel praten en dit afmaken'. Maar ik vind het leuk dat je altijd voelt. de energie en dat het een dialoog is. Maar dan, voor de camera, heb je die intimiteit met je [scène]partner en hoef je je niets aan te trekken van een publiek - je speelt gewoon voor jezelf. Dat is ook heel fijn. Het is net alsof je een kind bent wanneer je gewoon speelt en je niets aantrekt van anderen; je bent gewoon in het moment."
Hartelijk dank aan Luka. Je kunt zijn links hieronder vinden, en zie hier om vertoningen van Eismayer bij jou in de buurt te vinden.
Instagram -- Agentschap -- Eismayer Film.
Woorden en portretten door Ewan Waddell.
