Een paar weken geleden bevonden we ons op de comfortabele stoelen van Babylon Kino voor de Berlijnse première van Autoerótica, een film van opkomende Peruaanse regisseur Andrea Hoyos. Het is een prachtig boeiende film, maar is geboren uit diep ongelukkige omstandigheden, bestaande als een protest tegen gebrek aan abortusrechten in Peru. De film zelf is enigszins een controversieel fenomeen binnen Peru geweest, waarbij zijn outreach uiteindelijk wordt gecensureerd op sociale media.
Andrea was zo vriendelijk om in te stemmen met een interview, dus een paar dagen na de vertoning, in de warmte van haar huiselijke Neukölln -keuken, spraken we meer diepgaand over de oorsprong van haar artistieke impulsen, hoe ze staatsfinanciering beheerde voor zo'n anti -Verderingsfilm, en hoe de film een baken werd in de vrouwelijke autonomiebeweging in Peru voordat ze de slag van censuur leden.
Ik vroeg Andrea eerst wat ze precies in haar werk onderzoekt.
"Ik vind het leuk om met mijn eigen verhalen te werken, maar ik werk ook met intimiteit, pijn, identiteit en seksualiteit. Dat zijn echt grote thema's in mijn leven geweest, dus alle dingen die ik maak, gaan er in zekere zin doorheen. En ik eindig altijd Over het praten over autonomie en praten over lichamen. "
Ze vertelde haar vroege dagen van het ontdekken van film als tiener.
Een meer formele opleiding vond echter zijn weg naar het pad van Andrea, en dit is waar dingen begonnen te bewegen.
"Mijn scriptieproject was om een dossier van een film te doen, en dus heb ik me ontwikkeld Autoerótica. Het thema was moederschap. Abortus is een heel belangrijk onderwerp, maar ik denk dat je eerst naar het moederschap moet kijken. Omdat het moederschap niet precies betekent dat een kind - het betekent ook voor mensen zorgen. "
"Bruna is een conflicterende tiener op zoek naar het verkennen van haar seksualiteit. Via een datingwebsite zal ze een relatie beginnen die haar tienergeest overwint, waardoor ze de vrijheid van haar lichaam confronteert en opnieuw contact maakt met haar ware identiteit." - Autoerótica (2021) [IMDB].
"Ik begon het te schrijven toen ik 21 of 20 was, en aan het einde [van school] dacht ik dat ik het misschien aan financieringsruimtes moest geven. De eerste financieringsruimte was het ministerie van Cultuur, dus we solliciteerden en het gebeurde. Daar was echt niet op voorbereid.
Rafaella Mey in Autoerótica (2021).
Ik was nieuwsgierig dat Andrea enkele jaren later weerspiegelde over het proces van het ontwikkelen van het verhaal in relatie tot zichzelf, evenals de bredere realiteit van de Peruaanse context.
"Autoerótica praat over volwassen worden, en omdat het dit tienermeisje is, voelde ik dat ik ook over seksualiteit moest praten - en dus was het moederschap gebonden aan seksualiteit. Maar tegelijkertijd was het gebonden aan vriendschap. Omdat het je vrienden zijn die je leren over seksualiteit, en in een Peruaanse context denk ik niet dat je die informatie ergens anders zult vinden. "
"Daarna realiseerde ik me dat een thema van Autoerótica was autonomie, omdat autonomie veel te maken heeft met lichamen, en voor mij heb ik een chronische ziekte genaamd Dysautonomie Dat betekent 'geen autonomie over het lichaam', dus ik had zoiets van, oké, autonomie is mijn onderwerp waar ik voor vecht. Dus misschien deed ik dat Autoerótica Hierdoor?"
"In Peru is abortus illegaal. Het is een echt gevoelig onderwerp. Het is in één geval alleen legaal: als de persoon die zwanger is, het risico op het leven is. Maar niet veel artsen zullen zeggen dat deze persoon het risico op het leven heeft, omdat het leven, omdat het leven, omdat van hun morele ideeën. Het hangt af van de arts.
"Meer dan 300.000 mensen krijgen elk jaar een abortus [bron], dus dat betekent dat deze abortussen plaatsvinden in illegale omstandigheden, en er is geen seksuele voorlichting die verklaart hoe een abortus te hebben. Het is echt een taboe -onderwerp in Peru - mensen praten er niet over. En tegelijkertijd gebeurt het elke dag. "
Rafaella Mey in Autoerótica (2021).
Om het punt van Andrea toe te voegen, is het belangrijk op te merken dat ongeveer 16% van de moedersterfte In Peru zijn gekoppeld aan onveilige abortussen.
"Maar ik wilde niet alleen een film maken over abortus, omdat ik in mijn activismeproces veel films begon te bekijken over vrouwenrechten en seksuele rechten en ik begon te beseffen dat ze behoorlijk verdrietig en traumatisch waren. Ik had het gevoel dat ze ' Ik ben belangrijk maar overdreven dicht, en dus voelde ik dat ik iets meer fris moest doen. Autoerótica], de abortus maakt er deel van uit, maar er is ook het seksuele proces en de lach. Ik heb het gevoel dat je meer lacht om de film te kijken dan verdrietig over haar te voelen ... in zekere zin was mijn activisme ook een personage waar je je mee kunt verhouden, dus als ze een abortus krijgt, ben je al bij haar, en dat kun je niet ga terug."
Gezien de omstreden aard van het onderwerp, was ik benieuwd hoe Andrea de Peruaanse regering kon overtuigen om haar film te financieren - vooral gezien hoe fundamenteel kritisch Autoerótica is van hun beleid.
"Ik weet niet zeker of ze zich helemaal bewust waren. De [financiering] jury maakte geen deel uit van het ministerie van Cultuur - ze kozen de jury niet alleen uit Peru, maar ook uit andere delen van Latijns -Amerika. Dus dit gaf me de deur, in dat gevoel. "
"Ik was bang om verboden te worden in de bioscopen, vanwege het onderwerp, maar ik was me het meest zorgen over de actrices, omdat veel mensen die naar commerciële bioscopen gaan, zullen zien hen Als het gezicht hiervan - niet ik. Dus ik was bang voor hen, omdat ik niet wist hoe mensen zouden reageren. "
Wat was de reactie? Ik heb gevraagd.
"We zijn niet verboden op commerciële bioscopen, wat echt goed was, maar wat er gebeurde is dat ze ons Instagram -account verboden. , voor ons was het echt belangrijk. werd een echt belangrijke ruimte. "
Rafaella Mey en Micaela Céspedes in Autoerótica (2021).
"Er was een punt waarop we meer zichtbaar begonnen te zijn over abortus - het account ondersteunde marsen en het geven van informatie. En toen werd het Instagram -account verboden, toen we meer dan 5.000 volgers hadden. En niet veel mensen volgden ons, zij Waren ons gewoon aan het schrijven omdat het een veilige ruimte was. Dus toen ze de Instagram verbood en ze mijn Instagram ook verboden . "
Het was duidelijk dat de film een krachtige wake had en diende als belangrijke brandstof voor de lopende vrouwelijke autonomiebeweging in Peru. Ik was geïnteresseerd om meer te horen hoe dat was voordat het werd afgesloten.
"Het was belangrijk voor ons bij het vrijgeven van de film in andere steden in Peru Wij Ging daar ook heen, gaf informatie en had een ruimte om over abortus te praten. "
Sindsdien is het een paar jaar geleden Autoerótica's Aanvankelijk, impactvol circuit in Latijns -Amerika in 2021, maar in een spannende wending van evenementen heeft de film onlangs een heropleving gevonden op ons eigen continent. De Europese première vond deze zomer plaats op Locarno Film Festival, terwijl een paar uitverkochte vertoningen (die ik het geluk had om bij te wonen) plaatsvonden in Babylon Kreuzberg vlak voor Kerstmis.
"Het is raar omdat de film in pandemische tijden werd uitgebracht, dus we konden niet zoveel festivals benaderen, en het was de beslissing om de film in Peru in première te doen. Toen benaderde [Locarno] me om de film te screenen, en voor mij was het super raar omdat ik het gevoel had dat het einde al was gekomen, maar dit voelde als een nieuwe start. Autoerótica zou dit tweede leven hebben. En het kwam ook terwijl ik hier in Berlijn woonde, dus naar Locarno en andere ruimtes gaan was gemakkelijker dan voorheen. "
Rafaella Mey en Micaela Céspedes in Autoerótica (2021).
Ik vroeg me af hoe het Europese antwoord is geweest.
"Ik had veel mensen naar me toe komen, zoals jongere mensen, maar ook echt oude mensen, die me super verbonden voelden met de film. En ik ben me begonnen te realiseren dat dit een wereldwijd probleem is. Omdat hoewel we [abortusrechten] hebben] Op sommige plaatsen in de wereld betekent dit niet dat ze niet op elk moment kunnen worden weggenomen. "
Dank aan Andrea En de hele cast en crew voor je dappere werk.
Interview en portretten door Ewan Waddell.
