Het was een zonniger tijd in Berlijn en we zaten te denken aan wie we moesten praten voor onze Ser vee -serie. Onze collega Yerko vertelde ons toen over Phoenix Chase-bonzen en hun betekenisvolle werk in dans, uitvoering, theater, film, queer onderwijs en meer. We waren nieuwsgierig om dit intrigerende karakter van vele talenten te ontmoeten en dus na het bereiken van contact, verplicht Phoenix vriendelijk om ons te hosten op een spree-side dak in Kreuzberg.
Een jonge filmregisseur, een doorgewinterde danser en artiest, een acteur, een choreograaf, een auteur, een gepassioneerde promotor van kennis en begrip. Het was een genot om een beetje van het verhaal van Phoenix te leren en de vele lagen die hun artistieke en intellectueel gericht bestaan vormen.
Hoe verschilt dans van andere kunstvormen? Ik poseerde, als een openingsvraag.
“Dans is de meest universele taal. Het is zo intercultureel en zo integraal met de menselijke natuur en vreugde. Misschien ben je geen getrainde balletdanseres, maar iedereen heeft zijn eigen beweging ... en ik hou van talen, maar hoewel ik nog geen volledige tweede taal spreek, kan ik een club of een bar in een ander land en ik Kan met iemand dansen en communicatie hebben zonder woorden. Ik denk dat dat is wat dans scheidt van andere kunst. "
Ons gesprek stroomde vervolgens naar het vroege leven van Phoenix.
“We waren super arm opgroeien. We zijn veel rondgekomen. Mijn moeder is een echt inspirerend mens, hoewel die een super zwaar leven heeft gehad. Ze studeerde literatuur en bracht me zo heel jong te lezen. Ik was heel, heel vreemd als kind en dus had ik niet echt vrienden opgroeien, dus bracht ze me in theater en werd ik een kindacteur. Ik deed dat tot ik 11 was, maar ik stopte omdat ik een mensenrechtenadvocaat wilde worden - en dus begon ik het juridische systeem te bestuderen toen ik 11 was. '
Ik was benieuwd hoe deze onconventionele opeenvolging van gebeurtenissen dan zou leiden tot dans.
“Ik ben geboren gehandicapt. Mijn rechterbeen was volledig gedraaid en ik had 16 operaties van leeftijden nul tot acht. Oorspronkelijk vertelden ze mijn moeder dat ik en mijn tweelingbroer nooit goed zouden kunnen lopen of rennen, maar mijn moeder was als Nee - En dus rehabiliteerde ze ons. Toen ik 14 was, raakte ik gewond en mijn arts zei dat ik moest blijven doen iets Fysiek - maar geen hoog contact. Dus besloot ik om te dansen. Ik was de eerste mannelijke persoon op mijn school om het te doen ... Toch dacht ik niet dat ik met mijn handicap een professionele danser zou kunnen zijn en dus deed ik het gewoon voor de lol ... maar toen ik ' M een zeer competitieve persoon, dus toen al mijn danseres auditie gaven voor dansscholen, was ik zoiets van, Nou, ik ga het gewoon zien. En toen ging ik naar de dansschool, dus ik had zoiets van Fuck Law, ik zal een danser zijn.”
Phoenix verlichtte me vervolgens in de nieuwe richting die hun leven de afgelopen jaren heeft overgenomen, buiten pure dans en uitvoering.
"Ik ga een filmregisseur worden. En een schrijver. Ik werd vorig jaar voor het eerst gepubliceerd, als dichter, en nu schrijf ik mijn eerste boek, een bloemlezing van korte verhalen, gedichten, zinnen en illustraties. Volgend jaar schrijf ik hopelijk de memoires van mijn moeder omdat ze een gek leven heeft gehad. "
Ik vroeg me af hoe Phoenix op het pad van de filmregisseur viel.
"Ik werk al ongeveer drie jaar in film. Meestal als choreograaf of stylist of een make -upartiest. Of gewoon als danser of acteur. Maar toen begon ik te gaan produceren en een assistent -regisseur te zijn ... en vorige week regisseerde ik mijn eerste nationale commercial voor de Duitse televisie. Dat was echt een raar, surrealistisch ding, maar het was geweldig ... het was voor een politieke partij, maar ze zijn een soort parodie op een politieke partij, en dus overhandigden ze het in plaats van het reclameflodium voor te nemen Missie Lifeline, dat is een goed doel dat zee -redding doet voor vluchtelingen die over de Middellandse Zee komen, en ze redden duizenden levens per jaar. En dus hebben mijn vriend Nina en ik het mede geregisseerd, overlevenden geïnterviewd en vervolgens een choreografie gemaakt. Ik vind het super cool. "
Ik was geïnteresseerd in de reis van Phoenix, van voor de lens tot achter de camera, en hoe hun achtergrond als uitvoerder hun benadering van regie beïnvloedt.
“Het geeft je zeker dat element van het echt begrijpen van het lichaam. Met dansers en artiesten werken we heel nauw samen met mensen die we niet vaak kennen. We moeten ze aanraken en partnerwerk doen, dus je wordt in het diepe gegooid wanneer je met mensen omgaat. Het geeft je een meer afgestemde aard voor hoe mensen met elkaar omgaan. Ik heb het gevoel dat dansers zeer attent en voorzichtig zijn als het gaat om tactiele modaliteit en ruimtelijk bewustzijn, en ik denk dat dat veel geeft om te filmen. "
Phoenix sprak vervolgens over hun verschillende benaderingen tussen live optredens en film.
“Theater is persoonlijk op een heel andere manier om te filmen. Je hebt het publiek daar bij je, en het is allemaal op het moment. En ik vind het niet leuk om iets op een podium te maken. Al mijn werk wordt gedaan in ruimtes waar het publiek heel dicht bij me kan zijn of deel kan uitmaken van de show. Ik hou niet van scheiding. "
Ik vroeg me af of er overkoepelende thema's of invloeden waren die de uitdrukkingen van Phoenix over de hele reeks disciplines begeleidden die ze verkennen.
“Veel van mijn werk komt uit mijn dansachtergrond. Maar ik was ook een kindacteur en ik heb altijd van schrijven gehouden. Dialoog, monologen, dit soort dingen. En dus veranderde mijn choreografische werk langzaam meer in theatershows alleen met een zware bewegingsbasis ... Ik geloof dat mijn kunst altijd politiek, sociaal of economisch moet zijn, en altijd een boodschap of een punt hebben dat een uitdaging is, maar op een voetgangersgewijze . "
We hebben toen gesproken over een bijzonder zinvol werk van Phoenix's.
"Ik heb vorig jaar een show gemaakt, die helemaal ging over hoe ik mijn hele leven seks had meegemaakt, als een vreemd persoon en hoe ik met genderstereotypen omging. Ik heb dit uitvoering onderdeel gemaakt van een vierdelige serie en toen tourde het rond Duitsland en Polen ... twee van de shows zullen worden aangepast in mijn eerste speelfilm die gaat over polyamoureuze relaties voortvloeien uit queer origins en hoe ze transmuteren en uitdagend zijn De concepten van heteronormatieve monogamie. En dus zal de film hierover gaan, maar met een vierde-dimensionaal sci-fi-ding, omdat ik echt geïnteresseerd ben in de concepten van tijd en tijdreizen. "
We hebben een discussie gesloten over intellectuele waarden en Phoenix hebben mij hun eerbied uitgesproken voor het zoeken en delen van kennis.
“Ik denk dat het grootste voor mij nu in het leven, ongeacht kunst, onderwijs is. Het bereiken van zoveel mogelijk kennis als ik kan en dan proberen het door te geven. Ik geloof echt in een pedagogisch persoon, vooral als het gaat om trans -theorie, queer theorie en zwarte cultuur. Zoals, ik weet dat ik geen zwarte persoon ben, maar dat betekent dat ik meer dan wie dan ook zou moeten weten over zwarte geschiedenis en onderdrukking omdat mijn voorrecht me daartoe in staat stelt om daar geen deel van uit te maken. En dus doen we veel educatieve dingen mee De zielsauna -Dat is onze zwarte en queer non-profit organisatie. Voor mij is het super belangrijk om kennis te bereiken en op een echt respectvolle en leuke manier door te geven. Ik vind het niet leuk om met mensen te praten of mensen zoals cis-gendered rechte blanke mannen te laten voelen zich op de een of andere manier gescheiden voelen. Omdat, net als binnen queerness en feminisme, het allemaal draait om billijkheid en gelijkheid. "
Bedankt aan Phoenix voor het verhelderende gesprek. U kunt hun links hieronder vinden.
Phoenix's Instagram -- Tobylikesmilk -- De zielsauna
--
Phoenix draagt de Olya Blouse & Vinnie -jurk.
Woorden en fotografie door runescape.
